Κατά τη δεκαετία του 1930 η επέκταση της καλλιέργειας της φιστικιάς συνεχίζεται.
Ο Καθηγητής Πάνος Αναγνωστόπουλος στο βιβλίο του «Η φιστικιά στην Ελλάδα» το 1935 γράφει ότι φιστικιές υπάρχουν στην Αττική και στην Αίγινα.
Ο Νικολής Χαϊμαντάς ως τις αρχές του 1930 είχε φυτέψει με φιστικιές ένα μεγάλο τμήμα της ιδιοκτησίας του και ήδη τα δένδρα του παρήγαγαν καρπό. Στο τέλος του 1930 εγκατέστησε το μεγάλο επαγγελματικό του φυτώριο. Βοηθό και εμβολιαστή στη δουλειά του πήρε τον Διονύση Λουκάτο, απόφοιτο Γεωργικής Σχολής. Ο Χαϊμαντάς πουλάει τα δενδρύλλια που παράγει στην Αίγινα αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Δενδρύλλια χαρίζει και στους εργάτες του για να έχουν ένα καλύτερο εισόδημα. Τόσο πολύ πίστεψε στη φιστικιά, την οποία θεωρούσε πηγή πλούτου για το νησί, που στη διαθήκη του αφήνει εντολή στους κληρονόμους του να συνεχίσουν το έργο του.
Οι γιοι του ασχολήθηκαν και αυτοί με φυτώρια φιστικιάς και όπως έλεγε ο γιος του Αντώνης περισσότερες από τις μισές φιστικιές της Αίγινας προέρχονταν από τα φυτώρια των Χαϊμαντάδων.
Η Οικογένεια Χαϊμαντά ασχολήθηκε με τα φυτώρια της φιστικιάς πάνω από 60 χρόνια.
Φυτώρια φιστικιάς εγκατέστησαν και πολλοί άλλοι κτηματίες. Με τα δενδρύλλια που παρήγαγαν συμπλήρωναν κατ’ αρχήν τις ανάγκες του κτήματός τους, ταυτόχρονα όμως πουλούσαν και σε άλλους.